In de vroege jaren 1990 verwierf James Braddell in onze kleine wereld eeuwige roem met een trits platen die de brug sloegen tussen dub, triphop, freejazz en avant-garde jungle. ยHed Phone Sexย, ยLove, Pussycats & Carwrecksย en ยThe Ultimately Empty Million Poundsย waren niet alleen platen met een uitstekende titel, ze sloegen in als een bom en vormden de blauwdruk van ยEndtroducingย, de plaat waarmee DJ Shadow wereldfaam verwierf. Drie jaar na ยThe Ultimatelyย wiegde Braddell zich met ยFast Asleepย in een lange winterslaap waaruit hij nu ontwaakt. Ironisch genoeg klinkt ยOnย ook als het zachte ontwaken uit een lange winterslaap. De krakende samples, tegendraadse ritmes en de stuurse cut&paste-technieken zijn verdampt ย heel even, in ยRobert Crumbยs Natural Gaitย horen we nog vintage Porcini opduiken ย en maken plaats voor sluimerende, idyllische soundtracks. Wat wel overeind blijft, is het uitzonderlijke talent van de man. ยThis Ainยt The Way To Liveย, ยBelisha Beaconย (heerlijk hoe het pianoloopje doldraait en ei zo na uit de pas lijkt te lopen) en ยThe 3rd Manย (zeemzoet, balsam op mijn ziel) behoren nu al tot de beste tracks van dit jaar. Braddell beloofde plechtig om nooit meer een pauze van acht jaar in te lassen. Ik stel mijn winterslaap alvast even uit. Grote Klasse.
