Engelenzang in songwritersferen, daarvan zitten er tegenwoordig dertien in een dozijn en we doen ons best het kaf van het koren te snijden. Michelle Blades is een pas 19-jarige muzikante, geboren te Panama en via Miami in het hete Phoenix, Arizona terechtgekomen. Ze komt uit een muzikale familie waar ze gitaar, ukelele en mandoline leerde spelen; haar vader is ooit producer geweest van Marc Anthony en haar oom is Rubén Blades, een salsazanger en acteur bekend in Panama. Maar wat zegt dat nu over Michelle? Wat we weten, is dat ze eerder dit jaar van universiteit werd gestuurd wegens gewaagde uitspraken naar de directeur. Sindsdien trekt ze door Noord-Amerika en Europa en treedt ze overal op, van café’s over concertzalen tot in huiskamers. ‘Oh, Nostalgia!’ is haar debuutalbum op het River Jones-label uit Phoenix. Helaas wordt ze door de luie pers maar al te makkelijk vergeleken met Joni Mitchell of Jolie Holland. Wij vinden dat Josephine Foster, Alela Diane en Larkin Grimm dichter in de buurt komen. Door haar warme ukelele tonen en speelse stemgeluid kan ze zeer goed verbonden worden aan de dartele Devendra Banhart. Ze hebben ook gemeen dat ze allebei in Latijns-Amerika geboren zijn. Ze schijnt haar teksten ter plekke te improviseren in een scat zangstijl. In de mooie song ‘Mr W.’ is deze invloed goed te horen, waarbij ze haar stem gebruikt als een speelbal die op en neer stuitert, terwijl het lied refereert naar haar universitaire schorsing. De songs ‘After Words’, ‘Strawberry Ghost’, ‘Rie Rio’ en ‘Nmazmi’ behoren tot haar beste, terwijl andere songs soms net de essentie missen. De toekomst van deze jonge deerne zal veel goeds beloven als ze op haar eigen pad kan blijven.