Het Griekse woord nostos betekent terug naar huis en staat aan de wortels van nostalgie. Voor Daniel Barbiero zal zoiets misschien dagelijkse kost zijn, want de contrabasspeler woont in Silver Spring, Maryland maar werkt nog steeds samen met - vooral – Italiaanse musici. Zo ook voor Nostos, waarvoor hij aan de slag ging met de in Follonica, Italië woonachtige geluidskunstenaar, basgitarist en thereminspeler Cristiano Bocci. Het album bestaat uit acht tracks waarbij Barbiero solo de contrabas bespeelt. Via internet werden bestanden uitgewisseld en bewerkte Bocci na vakkundige ontleding het materiaal met elektronica, en voegde er wat spel op zijn zessnarige elektrische basgitaar aan toe. Het resultaat is een vrij cerebrale, op improvisatie berustende bascollage geworden, waarbij soms ook zelfs ritmisch gespeeld wordt. Maar meestal verglijden de lage tonen als een traag meanderende stroom, en pept de elektronica de droeve baslijntjes nog wat op met schurende geluidjes. Climaxen en noise-achtige stukken worden overigens niet gemeden, het zijn geen slaapliedjes. In z’n totaliteit beklijft deze trip naar toen niet echt.