Volgens de foto’s op het internet is het Italiaanse vonneumann met zijn drieën, maar het kan net zo goed het soloproject van oprichter fr (sic) zijn die telkens met een stel bevriende muzikanten aan de slag gaat. Volgens hem is ‘NorN’ hun negende album, maar of dat klopt, daar hebben we geen idee van.
Het cijfer negen hoort echter wel bij de theoretische achtergrond die dit album omringt. N or N, of NorN, een eerbetoon aan een lexicografische fout die ‘dord’ wordt genoemd, maar waarvoor fr de d verving door een n. Hij geeft nog een heel stel ondoorgrondelijke verklaringen, die echter allemaal rond het gebruik van foutjes, toevalligheden en de letter n draaien. Om het doel te bereiken, het maken van een funkalbum maar dan uiteraard met een serieuze hoek af, nodigt hij voor zowat elk stuk een of meerdere gasten uit.
Hij zette het volledige album in de aanbieding voor remixen (waaronder Barnacles en Hatori Yumi) die op hun Bandcamp is terug te vinden en laat ‘NorN’ uitkomen op dezelfde dag als dat van Lucio Leone (‘Ex Libris’), waarop het nummer ‘Impossible Essere Possibile’ in een andere versie is terug te vinden. In dit nummer ratelt Leoni aan één stuk door, in het Italiaans, bovenop een minimalistische riff. Ietwat verwarrend, iets wat we van alle acht nummers op ‘NorN’ kunnen stellen.
Het merendeel is instrumentaal en vraagt behoorlijk wat inlevingsvermogen van de luisteraar omdat er regelmatig van de hak op de spreekwoordelijke tak wordt gesprongen. De basis is echter steevast de drums, een beslissing die werd genomen omdat ze anders maar bleven prullen. Die keuze zorgt er meteen voor dat de nummers beantwoorden aan de initiële bedoeling om ‘NorN’ een funky geluid mee te geven. Al is het dan wel bevreemdende funk.