Tijdens een sessie van maar een paar uur maakten Aidan Baker (Nadja), Simon Goff (violist die onder andere met Nadja en Hope & Social speelde) en Thor Harris (ex-Swans) een plaat die wat mij betreft een stuk completer klinkt dan een hoop ambient postrock. Iets zorgt er voor dat ‘Noplace’ het niveau ontstijgt van alleen maar een jam. Met bas, drums, viool en effecten als voornaamste ingrediënten en een psychedelische feel als extra saus werkt het drietal zich door zeven uitgesponnen nummers heen die vaak verrassend zalvend zijn, gelet op met wat voor herrie met name Baker en Harris zich in het verleden hebben ingelaten.
In het uit drie delen bestaande titelnummer heeft de ambient vibe de overhand: de drums zijn ingehouden, het geluid breed uitwaaierend, golvend, terwijl Goffs viool de hoofdrol krijgt, en soms een beetje oosters klinkt, met echo’s van Popol Vuh. In ‘Red Robin’ worden de drums en bas zwaarder aangezet, en krijgt de muziek meer drive. Gitaar en viool dwalen daar over heen met sirene-achtige uithalen. Ook ‘Tin Chapel’ heeft een fijne stevige beat onder de improviserende, soms wervelende viool. Sommige stukken deden me denken aan O Yuki Conjugate zonder tabla’s en met een serieuze drummer. Op het voorlaatste nummer begeven de heren zich op wat duisterder terrein, om de plaat uiteindelijk naar een kalm en galmend einde te sturen. Liedjes zijn het natuurlijk niet, en ‘Nonplace’ werkt dan ook op z’n best als geheel. Opzetten en meedrijven.