Drie Japanse dametjes die een ingetogen instrumentaal noisetapijtje creëren, daar zijn we altijd voor te vinden. Het lijkt wel alsof de drie dames een namiddag Sonic Youthgitaargefriemel wilden spelen. Niets op tegen hoor. De drums houden zich redelijk aan een krautrockritme, terwijl de gitaar overal doorheen friemelt, als een oorwurmenkolonie die zich aan het nestelen is maar niet houdt van melodie en stilstand. Wriemelend, alsmaar wriemelend. De bas zet ondertussen op de achtergrond een net zo intrigerende muzikale lijn neer, die echter pas na meerdere keren luisteren volledig doordringt. Himeno Sayaka, Zaikawa Yuri and Takada Masako ontmoetten elkaar in 1999 tijdens een optreden van een Japanse noiseband en maken sindsdien samen muziek. Behalve wat nauwelijks verkrijgbare cassettes en cdrs is Neji / Tori hun eerste volwaardige langspeler, en dan nog. Want eigenlijk is dit een compilatie van twee eerder verschenen eps die na elkaar werden gezet. Toch geeft de cd een mooi beeld van waar de sound van deze drie meiden voor staat. Een beetje rommelige jams, Sonic Youth zonder de popmelodieën of een minder op liedjes gericht Battles. Al is ook dat laatste relatief natuurlijk. Repetetiviteit wordt door Nisennenmondai hoog in het vaandel gevoerd, maar ze geven hun songs wel titels als ‘This Heat’, ‘Pop Group’ en uiteraard ‘Sonic Youth’. Het zijn bewuste maar niet zo duidelijke invloeden die hen torenhoog doen uitsteken boven de vele Can en Neu!-vergelijkingen die hen voortdurend worden toegedicht.