U heeft nog nooit van Butsenzeller gehoord? Dan bent u vast nog nooit in Antwerpen geweest. Of alleszins nooit van de as Centraal station meir kathedraal afgeweken. Das overigens geen schande. Laat ons u toch maar voorstellen aan Geert Budts Bootsy Butsenzeller. De man tegenwoordig achter de drumvellen bij DAAU – overleeft al jaren hippe Antwerpse bandjes en zal ook toekomstige generaties trotseren. Vroeger solowerk van de man was behoorlijk freeform, maar op Natt gaat Butsenzeller voluit voor De Song. Budts moet zowat zijn hele telefoonboekje hebben opgebeld, want Natt staat boordevol gaststemmen. Das nu eens aangenaam fijne mixtape sfeer! dan weer behoorlijk enerverend is dat hier een mixtape, of wat?. Er is nachtclubjazz met een licht-verontrustende ondertoon (Muted Loudness) Als Budts zélf aan het zingen gaat, komt hij ergens bij ijskoude industrial terecht (Sharp). Dieter Sermeus (The Go Find) doet waar hij goed in is: zijdezachte en melancholische vocalen over een… Maar Chemicals is onze favoriet: Tania Jooris klinkt als Hope Sandoval die aan de paardentranquilizers heeft gezeten, met op de achtergrond een nachtelijke oorlogssoundtrack. Definition of Recognition stond ooit volstrekt terecht Op Mind The Gap 50: niet veel meer dan wat schijnbaar achteloos aangeslagen snaren en ruw zoemende elektronica, maar wél perfect in balans. Een pak minder te spreken zijn we over Signature Required. Geen slecht nummer, maar het gaat helemaal ten onder aan de grap: een soortement instructiestem zoals u er ongetwijfeld wel eens op de luchthaven gehoord heeft, kan haar manieren niet houden en gaat zelfs over tot een refrein. Eén uitschuiver dus, een paar degelijke en een paar uitstekende tracks. Natt is nog niet Butsenzellers meesterwerk, maar in afwachting dààrvan, kunnen we hier wel even mee verder.