De als flamboyant geboekstaafde New Yorkse rapper Michael David Quattlebaum Jr., met als artiestennaam Mykki Blanco, brengt op zijn eigen pas opgerichte label Dogfood Music Group een eerste plaat uit. Een soort project annex compilatie, die niet alleen hem zelf, als boegbeeld van de bloeiende LGBT (Lesbian,x Gay,Bisexual, Transgender) in de hiphopscnee, maar tevens aanverwante artiesten in de kijker zet. Bondgenoten uit die LGBT-scene als Azealia Banks en Angel Haze krijgen we echter niet te horen. Wel horen we nummers van Yves Tumor, PsychoEgyptian, Violence en uiteraard Blanco zelf. Het gekke aan deze compilatie is dat veel nummers onderling inwisselbaar zijn. Ze zijn ietwat wavey, hebben steevast een of andere hiphopgroove en ze leuteren er allen op los, al dan niet voor kinderoortjes bestemd. Om lekker dwars te doen staat er dan plots zo halfweg de plaat een stuk van Yves Tumor, dat een complete stijlbreuk veroorzaakt. ‘Histrionic II’ is ei zo na een potje harsch noise, dat in schril contrast staat met de behoorlijk platte deuntjes die eraan vooraf gingen. Ook zijn ‘Histrionic III / Skunk Of The Erath’ steekt er bovenuit. Een maffe beat, een geflipt net niet dansbaar ding, dat ontaardt in een stevige portie noise. Alleen ‘Histrionic I’ past eigenlijk bij de rest, en zijn we alweer vergeten. De derde, en meteen laatste, uitschieter is Blanco’s eigen ‘Paw’, dat klinkt als Mark Stewart op tranquillizers. Een beetje een pover resultaat dus voor een man die toch wel wat controverse weet te veroorzaken in zijn thuisland. Drie op twaalf is niet voldoende om deze plaat nog dikwijls uit het rek te halen. We twijfelen zelfs of ze ooit in het rek zal belanden.