Wanneer we Musique De Nuit de eerste keer aanzetten, raast buiten de wind met 130 km per uur over de Lage Landen. Wolken van herfstbladeren trekken dansend door de straten, guur en grauw weer in korte en donkere dagen. Het perfecte decor voor de heruitgave het debuut van het Franse Les Fragments De La Nuit. De donkere neoklassieke muziek, opgebouwd uit staccato piano en slepende cello en violen, is voor de volle vijftien nummers geladen met dreiging. Geen lichte filmische score voor onder romantische beelden, eerder de soundtrack van het nachtelijke leven aan de zelfkant. Kaal, schurend tegen dissonanten, soms slechts schetsend, houdt Les Fragments De La Nuit de luisteraar voortdurend bij de les. In La Dame Blanche beperkt het ensemble zich tot het stapelen van onbestemde en ontstemmende vocalen, over de rest van de plaat zijn het trage repeterende patronen van piano en strijkers die de toonzetten. Minimaal is daarbij het sleutelwoord, soms zo minimaal dat de opnameruis op de achtergrond gaat meespelen. Sterk, maar nog wel in schetsen, sluit het Franse gezelschap rond het duo Michel Villar en Ombelline Chardes aan bij zowel Murcof, Nils Frahm en Steve Reich als de donkere postrock van The Boxhead Ensemble en Godspeed You! Black Emperor. Inmiddels zijn er al twee albums op dit cd-r debuut uit 2006 gevolgd, waarvan de laatste, Demain, CÉtait Hier niets dan positieve kritieken ontving en werd omschreven als het geluid bij het ontluikende duister van de nacht. Woorden die even goed op Musique De Nuit, nu opnieuw, aangevuld met nieuw werk en geremasterd uitgebracht op lp en cd, van toepassing zijn.