Mochipet is het alterego van de geniaal geschifte Taiwanees David Wang die graag knipt en plakt met andermans muziek en dat zijn eigen muziek noemt. Plunderphonics, mash-ups, breakcore enzovoorts, alles waar de digitale plaklijm maar vanaf druipt en dat hij eerder al via labels als Tigerbeat6, BPitch Control en Peace Off op de wereld mocht loslaten. Tussen 2003 en 2008 heeft hij het anders aangepakt en is hij als leidende knoppenspeler diverse samenwerkingen aangegaan met vocalisten uit de hiphopsfeer. De kaas wordt van verschillende stijlen gegeten, we noteren; crunk, verkapte grime/dubstep, booty tech, electro pop, rave, jazz, hiphop uit de oude school en alle beat georienteerde stijlen die maar als puzzelstukjes kunnen passen. Enkel breakcore ontbreekt en dat is geen gemis in deze context. De focus lijkt voornamelijk te liggen op MC’s en lyricisten uit de westelijke kuststreken van de VS. Niet eens zo gek, want meneer Mochipet woont immers in Bay Area. Daarom zullen de namen van de ondergrondse gastlyricisten in onze Nedervlaamse streken nog niet veel stof doen opwaaien maar zijn daarom een nieuwe aanwinst voor de innerlijke encyclopedie. Zo zijn het uiteindelijk twintig tracks die het afwisselend spannend houden met onregelmatige ritmes en stijlen. Uitschieters binnen de alternatieve hiphop en ruigere varianten zijn de tracks met RQM van Al Haca Soundsystem, Kutti MC, Jahcoozi, The Freshest Kids en Mike Boo, die het best blijven hangen door een goede mix van stevige tonen, stompende beats én sterke flows. In de lijn van dansbare electro trashy songs zullen de tonen van The Hustle Heads, Oonceoonce en Meanest Man Contest voor beweging zorgen. Zo is iedere hiphoplievende persoon tevreden gesteld. Mochipet is met verve geslaagd in het samenbrengen van vele versplinterde hiphop scenes binnen één kader. Daar kunnen de mannen van Def Jux en Anticon nog wat van leren.