Het uit Nieuw-Zeeland afkomstige Neon Bastard speelt punkrock die een stamppot blijkt van invloeden: Butthole Surfers-achtige gekte, thrash-metal, hardcore-punk – als het maar pleurisherrie maakt. Eerste nummer van hun debuut ยMeikhausย heet ยSteven Tylerย, maar de tekst gaat van “whaaaaaaaoooooooooooorgggghghghghghghghgh!”. En dat gaat dus elf ยliedjesย lang door. Elf songs die allemaal als dolle honden door je speakers jagen, met als titels: ยMad Fuckinย en ยIยm your bastardย. Hartstikke leuk natuurlijk. Vooral omdat ยMeikhausย maar iets meer dan twintig minuten duurt. Een driedubbelle cd met dit soort gekte is moeilijk voor te stellen. Hoeft ook niet. Een keer braken lucht lekker op, de hele ochtend met je rotte lijf boven de plee gebogen duurt een eeuwigheid.
Met zoยn korte speelduur is het dan ook irrelevant dat alle songs inwisselbaar zijn, dat je elke riff al duizend keer eerder gehoord hebt of dat de productie grauw en eenvormig klinkt. Gewoon in de cd-speler leggen, kopje thee erbij, meubels aan de kant, volumeknop open en pogoรซn maar! En op de binnenhoes staat ook nog eens als bonus een glimmende bierbuik in een leren broek met in de hand een knuckle duster ย wat wil een mens nog meer?
