Europa krijgt in sneltreinvaart nieuw werk van Torche voorgeschoteld (zie artikel in deze Gonzo): ‘Meanderthal’ is al de derde release in nauwelijks een jaar tijd. De releases van vorig jaar zetten de groep meteen op de kaart: zowel ‘Torche’ als ‘In Return’ zijn een ware pletwals aan moddervette riffs, aanstekelijke hooks en uiterst gevarieerde zang. Torche is hard, maar ook rock-’n-roll, gevarieerd en toch gefocust. Denk aan Part Chimp, maar met meer variatie en potentieel. ‘Meanderthal’ verschilt qua beleving een beetje van de voorgangers, maar niet teveel. Minder zwaar misschien, meer punky zeker, en op het eerste gehoor wat doordeweekser. De plaat is niet de slag in het gezicht die we van hen gewend zijn, maar het zou niet helemaal eerlijk zijn om dit een minder goeie plaat te noemen. Dertien nummers lang is dit één geweldige rollercoaster aan catchy zanglijnen, adrenalinegekke bas en lekkere riffs. Het gaat er allemaal wat vlotter in, maar de songs blijven van een uitstekend niveau, en Torche klinkt eigenzinnig genoeg om hun soms naar de Foo Fighters neigende songs te onderscheiden van de concurrentie. Elke release heeft zo zijn uptempo hitje, en hier is dat ‘Healer’, een perfecte single (bestaan die dingen nog?) opgebouwd uit niet meer dan een sprankelende zanglijn met donderende ondersteuning van bas en drum. Twee minuten en het is voorbij. Ook ‘Fat Waves’ begint als zo’n radiohitje, maar slaat dan om in een vette mokerriff die het nummer, als een van de weinige op de plaat, laat uitstijgen boven de twee tot drie minuten. We hopen vurig dat Torche de trend niet voortzet en zich op een volgende release niet bezondigt aan een overdaad aan gemakkelijk verteerbare songs, maar voorlopig hoort u ons niet klagen.