Panchrysia uit Heist-Op-Den-Berg in de buurt van Antwerpen, vecht tegen het Christendom sinds 1998. In de tussentijd deed het kwartet een resem concerten, ook met grote namen uit het blackmetalgenre, en evolueerde stilaan naar een eigen sound, weg van het initiële, aan Satyricon schatplichtige geluid. Hun Massa Damnata is de vierde langspeler en eigenlijk gewoon hun meest uitgepuurde en doordachte werkstuk tot nu toe. Zahrim (ex-Gorath, ex-Keltgar) heeft een uitstekende rochel voor dit soort muziek en ook zijn gitaarwerk is uitermate degelijk en herkenbaar. Bassist Joris (ook The Reckoning), drummer Dol en gitarist Web helpen mee om een sinistere sfeer neer te zetten, vol duivelse mistroostigheid. Zeven songs staan er op de plaat, zeven litanieën die samen een soort mis vormen, inclusief korte tussenstukjes die het sacrale extra in de verf zetten. De band neemt telkens de tijd om de songs op te bouwen, maakt sfeer en trekt ons hun donkere wereld in. Een wereld die niet meer puur black metal is maar waar ook plaats wordt gemaakt voor een scheut necro. Het verderf wordt er alleen maar gortiger op. Of Rebel Angels is geïnspireerd op Paradise Lost van John Milton, misschien een voor de hand liggende bron voor een band als dit, al hebben ze dergelijke klassiekers niet nodig om een stevig potje door te drammen. The 13th Horseman verwijst duidelijk naar de Apocalyps en de rest van de songs is al net zo onheilspellend van toon en onderwerp. Afsluiter The Curtain Of Darkness And Death bevat samples uit de film American Psycho, waardoor het ietwat afwijkt van de overige nummers, qua sfeer en intensiteit. Tijs Vanneste van Oceans Of Sadness verzorgt gastvocalen in een drietal nummers en helpt mee om dit Massa Damnata tot het niveau te tillen van een Taake of Watain, zowaar een puike prestatie.