Jason Falkner maakte niet alleen soloplaten, maar werkte ook met artiesten als Beck, Air en Paul McCartney. Deze keer slaat hij de handen ineen met R. Stevie Moore, een wat outsiderart-achtige muzikant die eerder met Jad Fair van Half Japanese werkte – een band die overigens een goed referentiekader vormt voor ‘Make It Be’. De plaat bestaat vooral uit al dan niet lichtelijk psychedelische powerpop, met een paar heerlijke rocknummers. Het overige deel? Een hoop onzin, die soms vermakelijk is, maar vaak ook niet. De cover van een nummer van Huey ‘Piano’ Smith bijvoorbeeld is een flauwe jazzpastiche die te lang doorgaat. Ook zijn de praatjes tussendoor geregeld aan de oninteressante, pseudolollige kant. Moore en Falkner moeten een ontzettend plezier hebben gehad met het opnemen van deze plaat, dat is te horen, maar dat plezier slaat niet helemaal over. Daarvoor is ‘Make It Be’ ook eigenlijk te lang. Wat meer focus zou fijn zijn geweest, want als het duo wat strenger was geweest, had hier een behoorlijke plaat in kunnen zitten.