Een doolhof van akoestiek, een reis door geluidskamers, een elektro-akoestische speeltuin, of een taal die het gehoor uitdaagt. Aan conceptuele verklaringen geen gebrek op deze lp vol geluidsonderzoek. Helaas is de lectuur beter te verteren dan de bijhorende, ongetwijfeld weldoordachte, composities. Leonard verzamelt veldopnames en bewerkt ze computerkundig tot microfragmenten, die vervolgens opnieuw aan elkaar worden geplakt tot knisperende klankcollages. We hebben al een kast vol gelijkaardige experimenten, en Lykkelig Dyr is de zoveelste druppel in een ruisende zee. Alle lof voor de arbeidsintensieve vlijt, maar we worden hier niet warm of koud van. Het idee van een enorme zwerm sprinkhanen die neerstrijkt in een overvolle winkelstraat spreekt ons nochtans aan. Tenminste het echte spul, niet de computersimulatie.