Wrest, bezieler van het donkerzwarte éénmansproject Lurker Of Chalice, is niet beschikbaar voor interviews, meldt de bio ons. Tja, we hadden uiteraard niets anders verwacht van deze notoire misantroop. We zouden daarentegen heel erg verwonderd zijn geweest als de man wel een boekje zou opendoen over zijn drijfveren, dagelijkse leven of zijn stoelgang. De muziek en het fraaie hoesje spreken op zich al boekdelen genoeg. Machtig donkere, logge en trage gitaardeunen en sfeervolle synths waarin black metal samengaat met vroege Swans en Wrest zijn duistere wereldvisie in de spreekwoordelijke onvervalste rochels bovenop de gelaagde muziek legt. Luister naar de sferische gitaartapijten van Piercing Where They Might en ook u prefereert Lurker Of Chalice boven de volledige collectie doomplaten die u in de loop der tijden hebt verzameld. Dit debuut van Wrest (zie ook Leviathan en Twilight) als Lurker Of Chalice is de voorbode voor s mans nieuwe plaat Perverse Calculus en werd voor de gelegenheid (het betreft namelijk een heruitgave) aangevuld met een eerder alleen op gelimiteerd vinyl verschenen track. De grimmige atmosfeer en de gotisch aandoende setting van deze plaat onderscheidt dit werk van dat van zijn andere éénmansproject Leviathan. Meer melodie en harmonie ook dan we van Wrest gewoon zijn, maar effectief is deze intrigerende zwartheid des te meer. Deze plaat gaat een heel stuk dieper de put in dan de meeste snelle black metal die we al ooit mochten horen. Lurker Of Chalice is eerder verwant met duistere zielen als Blut Aus Nord en Burzum dan met orthodoxe black metal, en dat is maar goed ook. Dit is duivels genieten vanuit de onderste helleregionen. Clay Ruby, aka Burial Hex, is een stuk toegankelijker en stelt zich wereldwijd wel beschikbaar om uitgehoord te worden. Voor dit Initiations creëerde de man vier lange nummers (samen 73 minuten! ) met een resem aan vervormde geluidsbronnen, zoals stem, PATA 4700, samples, microfoons, thuis in elkaar geknutselde oscillators, metaal, orgel, distortion, reverb, insect, een elektrische piano en analoge tape. Burial Hex vult het begrip black metal helemaal anders in. Uitermate donkere, symfonische soundscapes die soms dicht bij ambient aanleunen, waarin de man soms kermt van doodsdrift op een laag van necro electronics. De vier nummers wekken een soort religieuze ervaring op waarin fanatisme, claustrofobie en fatalisme goed samen gaan. De tracks klinken als de soundtrack voor een zeer donkere, uiteraard slecht aflopende, horrorfilm. Initiations is als een intens exorcisme waar geen ruimte is voor ook maar een schijn van optimisme. Waar Lurker Of Chalice nog plaats maakt voor aanstekelijke gitaarstormen, kruipt Burial Hex diep onder de huid om je niet meer los te laten.