Ratatat maakt elektronica, maar doet er zoveel meer mee. Eigenlijk maakt dit duo eenentwintigste-eeuwse popmuziek. Ze verruimen hun muziek door het gebruik van allerhande instrumenten en plakken alles zorgvuldig in elkaar. Het resultaat zijn 13 nummers in uiteenlopende stijlen. Openingsnummer Shiller klinkt bijvoorbeeld als een nummer van Air dat ergens op een plank is blijven liggen, en Mirando heeft iets weg van instrumentale hiphop. Maar wat ons het meest bekoort aan dit album is hoe Mike Stroud en Evan Mast elke song opvullen met kleine geluidjes, zonder dat de nummers te vol klinken. Elk sampletje klinkt perfect op zijn plaats, en er eentje weghalen, zou de nummers onrecht aandoen. Persoonlijke favorieten zijn Bird Priest dat rateltje! en Black Heroes dat klinkt als een nummer uit een oude gezellige familiefilm waar je altijd naar keek als je je slecht voelde.