De Schotse elektronicaproducer Alex Menzies liet zich voor zijn vierde plaat als Alex Smoke inspireren door de occulte filosofie Thelema. “Doe wat je wil”, luidt daar de centrale levensbeschouwing. En naast een vrij mystieke, maar tegelijk ook erg expliciete albumhoes, stellen we ook muzikaal een absolute vrijheid vast. Zo zingt Menzies voor het eerst zelf, weliswaar door een vocoder. Dat hij wat klinkt als een koorknaap valt te linken aan zijn verleden in een kerkkoor en sluit wellicht ook nauw aan bij het mysterieuze karakter van Thelema. Het heeft iets geheimzinnig, maar toch kruipen de eerste nummers van ‘Love Over Will’ niet meteen onder de huid. Daarvoor klinken ze iets te banaal. Neen, als Depeche Mode – een band die Menzies in het verleden ook al remixte – ons door het hoofd schiet, vinden wij dat niet noodzakelijk een goed teken. Menzies weet zich wel te onderscheiden wanneer hij invloeden van klassieke muziek integreert. In het verleden blies hij ons hiermee al omver met het nummer ‘Prima Materia’ en ook hier vormt ‘Galdr’ een hoogtepunt, waarop de Schot erg fraaie cellopartijen vist uit een bad vol zompige beats. Vanaf dan valt de voorspelbaarheid wat weg en wordt ‘Love Over Will’ alsnog een erg boeiende plaat. Zo lijkt het fragiele ‘All My Atoms’ gestoeld op drijfzand en doet ‘Yearning Mississippi’ denken aan het verslavende werk van Actress. Ook erg sterk is het instrumentale titelnummer, met opnieuw die klassieke blazers en strijkers die opboksen tegen een lap elektro die op uitbarsten staat. Jammer dat het zo lang duurt vooraleer ‘Love Over Will’ echt op gang komt, want op het tweede deel laat Smoke horen dat hij nog steeds tot het kruin van de scene behoort. Maar hey, hij doet wat hij wilt. Wie zijn wij immers om de letter van de Thelema tegen te spreken?