Bij muziek uit de Amerikaanse staat Tennessee denken we al snel aan country, maar er blijken meer muzikale loten aan die zuiderlijke boom te hangen. Bully, het geesteskind van Alicia Bognanno (die dan weer oorspronkelijk uit Minnesota komt) brengt heerlijke rammelrock. Het blijft bijzonder hoe bepaalde muziek een onmiddellijke connectie met een zeker decennium teweeg kan brengen. Dit geldt waarschijnlijk het sterkst voor de jaren 1980, maar ook voor de shoegazy grunge sfeer van de jaren 1990. Bully past in dit laatste straatje en daarmee ook bij Sub Pop. Bij het opzetten van ‘Losing’, hun tweede lp, schieten herinneringen aan bands als Hole, Sleater-Kinney en Veruca Salt naar boven. Bognanno heeft zowel een kenmerkende stem als gitaargeluid, waarmee ze instant goedkeuring oproept bij ondergetekende. We willen naar een jeugdhonk, een klein rokerig zaaltje met stinkende pubers en twintigers en onze teenage angst eruit schreeuwen en springen. De productie van de plaat werkt hier ook wel aan mee: rauw, zompig, vuil. Bognanno heeft dan ook zelf de productie voor haar rekening genomen, met ervaring die ze heeft opgedaan in de studio van Steve Albini. Haar stem sluit goed aan: schreeuwend, vol van irritatie en walging. De twee titels van de albums die Bully heeft uitgebracht vormen samen de tekst ‘feels like losing’, maar we roepen de band voorlopig uit tot winnaar.