Syncopische Jazz en Retrofuturisme. Ook dit blad was niet spaarzaam met superlatieven toen het 1983, het debuut van Steven Ellison op Plug Research, aan een luistertest onderwierp. De ep die de opvolger Los Angeles (op Warp) voorafging – twintig minuten lang een kristalheldere fusie tussen elektronische jazz en hiphop – knalden we vorig jaar in onze eindejaarslijst. U begrijpt dat hier ten kantore reikhalzend naar het album werd uitgekeken. Niet alleen aan deze kant van het kanaal overigens, ook voor het Warplabel is Los Angeles een belangrijke plaat. Na tal van gitaarbandjes moet Flying Lotus samen met nieuw plaatwerk van Leila het label weer in richting van de elektronica loodsen. De champagnekurken knallen want niet alleen zijn de verkoopcijfers overtuigend (een tweede persing kondigt zich aan) maar het is vooral de muzikale superioriteit van Los Angeles die elke verwachting overtreft. Om evidente redenen worden Prefuse73, Dabrye en J Dilla als referenties genoemd, maar de Amerikaan weet binnen het genre toch een eigen stek te veroveren. Flying Lotus is een stuk minder hyperkinetisch dan Prefuse73 en is is ook iets strakker wat klank betreft. Maar Los Angeles is vooral verbluffend fris, vernieuwend, ingenieus en bij momenten ontroerend (het slotnummer Aunties Lock/Infinitum met vocale bijstand van Laura Darlington is een kippenvelmoment). Met moet spaarzaam zijn met woorden, maar Flying Lotus levert met ‘Los Angeles’ een briljante parel af. Mission Accomplished.