Of de titel van deze plaat op de persoonlijke wereld van Jana Komaritsa, de Russisch-Amerikaanse kunstenaar achter Darkrad, betrekking heeft, weet ik niet, maar ik hoop het niet voor haar. âLittle Black Worldâ klinkt als een serie nachtmerries. Geen doodenge dromen waarvan je rechtop in je bed gaat zitten, maar schimmige, vaag dreigende dromen die je âs ochtends maar met moeite weet af te schudden. Muzikaal is het een combinatie van dark ambient en industrial: omineuze drones worden afgewisseld met knarsende oscillatoren en vage tapes. Komaritsa fluistert en sist, als een succubus die uit is op de ziel van de dromer. Een enkel nummer heeft een repeterend thema als in een horrorsoundtrack; wat alle nummers verenigt is de groezelige kwaliteit. âLittle Black Worldâ kwam eerder uit op cassette, en ook op deze cd heeft de muziek permanent een kwaliteit die aan oude tape doet denken: heiig en grauw â geheel in lijn met de sfeer van het gebodene. Mocht u ondanks uw verzameling Lussuria, Maurizio Bianchi en Moon Zero nog steeds vrolijk wakker worden, kunt u Darkrad misschien een kans geven.