Lieu-temps mag zonder verpinken één van de boeiendste cds van de afgelopen maanden worden genoemd. John Young nam een groot risico door het ietwat stoffige genre van luisterspel te willen transformeren naar een hedendaagse geluidssculptuur. Zijn krachttoer slaagt wonderwel. De bijna één uur durende soundscape houdt het midden tussen documentaire, musique concrète en onvervalst drama. Young vertelt het waargebeurde verhaal van een Nieuw-Zeelandse soldaat die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Italiaanse dorpje Forlì kennis maakt met een Italiaans meisje. Daarbij komt niet alleen de verteller aan het woord Young laat ook een hoofdrolspeler uit het verhaal rechtstreeks getuigen en last daarenboven nog diverse geluidsfragmenten uit oude nieuwsbulletins in. De muzikale omlijsting van het geheel bestaat uit musique concrète waarin heel wat ter plekke opgenomen samples verwerkt zitten (kerkklokken, fietsers, geluiden van de markt, ) die lichtjes bewerkt werden en voorzien van bijkomende, abstract-elektronische klanken. Lieu-temps is niets minder dan een contemporaine hommage aan zowel de narratieve kunst als het compositorische vernuft van moderne componisten zoals pakweg Pierre Henry. Alle uitgeverijen van zogenaamde audioboeken die vaak niet meer om het lijf hebben dan een auteur die zijn tekst braafjes afdraaft mogen zich nu schamen. Verplichte aanschaf.