Haar blokfluit heeft ze zo te horen al lang aan de wilgen gehangen, maar haar opleiding zang heeft de Sloveense maar tegenwoordig in Wenen wonende Maja Osojnik (1976) in de praktijk voortgezet. En hoe! Zo heeft ze met band al veertien albums achter de rug, rolt ze van het ene stipendium naar het volgende, en kan de lijst met andere bands en diverse projecten makkelijk een recensie vullen. Een bezig baasje dus, dat met ‘Let Them Grow’ een keer haar debuutplaat heeft laten verschijnen. Daarvoor heeft ze gebruik gemaakt van ‘rejects’ oftewel afgewezen, foute en per ongeluk mismaakte geluiden. In het begeleidende persbericht gaat ze daar verder op door met interessante theorieËn en vergelijkingen, die duidelijk maken waarom ze het goed doet bij subsidieverstrekkers. Afijn, de muziek. Behoorlijk deprimerend, spannend, intens, hectisch en begeleid door theatrale teksten die variëren van poëtisch naar ronduit stevig. Haar mysterieus bedoelde teksten en stem komen nogal overdreven dramatisch en machinaal over, maar Osojnik probeert daarbij dapper een balans te vinden door het te vermengen met poëzie en sensualiteit. Een curieuze mix die uiteindelijk toch doorslaat in bewondering voor de nieuw ingeslagen wegen.