Mission accomplished. Jamie Lidell, het voormalige enfant terrible van de elektronica slaagt er met zijn derde plaat moeiteloos in om de overstap naar de hoogste regionen van de hitparade te maken. Fans van Super_Collider, het samenwerkingsproject met technoveteraan Christian Vogel waarmee Lidell debuteerde, zullen aan ‘Jim’ geen boodschap hebben, maar dat was met de voorganger ‘Multiply’ eigenlijk net zo. Toch kan niemand ontkennen dat de koerswijziging die Lidell maakte, van gestoorde elektronicatechneut tot nieuwe soulgod, een heel integere en volwassen plaat opleverde. Het was al langer duidelijk dat Lidell klaar was voor het grote bochtenwerk. Eerst was er Matthew Herbert die hem engageerde voor zijn Big Bandproject, vervolgens was ‘Multiply’ de plaat van de grote ommekeer en nu is er ‘Jim’, waarop Lidell voluit de wereld van de soul, jazz en funk verkent. Wat ‘Jim’ zo sterk maakt, is dat Lidell geen vadermoord pleegt op de grootheden uit het genre – Stevie Wonder, Marvin Gaye en Curtis Mayfield, om er slechts enkele te noemen – maar net heel trouw blijft aan hun originele sound van de meesters. Lidell is, tot spijt van wie het benijdt, volwassen geworden. Laat de zomer beginnen.