Reinhold Friedl bespeelt zoals de titel van deze dubbel-cd laat vermoeden het binnenwerk van een Steinway-vleugel. Daarbij speelt hij niet zomaar op de snaren, maar vervormt hij tevens het geluid door dingen op de snaren te leggen, er attributen tussen te klemmen of er met ebows over te bewegen. Er is zeker sprake van composities, al laten die zich moeilijk omschrijven. Het lijkt Friedl ook in hoge mate te gaan om de klanken op zich. Openingstrack évasions pour déplaire bestaat uit een nagenoeg continu wild hamerend geluid, variërend in heftigheid, maar ook met momenten van (bijna) stilte. In lhorizon des ballons klinken snerpende, metalig zingende en knarsende geluiden doorheen het bewegen over de snaren. Met de afwisselende, verschuivende tonen klinkt het alsof er een groot ensemble strijkers is aangetreden. La conséquence des rêves begint met heftig rommelende slagen en geknars. Voorwerpen die op de snaren zijn gelegd, rammelen en resoneren. Wat tussen de snaren is geklemd, vervormt de geluiden. Heftigheid en rust wisselen elkaar af. Friedl wil niet alleen een vaste klank bij het beïnvloeden van het piano-interieur – zoals John Cage bereikte met zijn prepared piano. Friedl wil die klanken ook tijdens het spelen veranderen. Waarin dat resulteert, is goed te horen in ombres dombres, een erg mooi stuk met zowel een krassend geluid als los geplaatste aanslagen met een vibrerend zoemgeluid. Inside Piano biedt twee cds en meer dan twee uur hamerende, rinkelende, zingende, kloppende, krassende, verglijdende tonen en onverwacht geplaatste aanslagen. Stukken met wisselingen in heftigheid, abstract expressief, en hoewel het geluidspalet duidelijk past binnen een spectrum, toch ook met behoorlijk wat variatie. Friedl heeft geen makkelijk te genieten plaat afgeleverd, maar als je enige inspanning levert, word je ruimschoots beloond.