Voor zover ons Grieks iets voorstelt (niets dus) is dit de tweede plaat, na ‘Muddy Mermaids’ van Potergeist, dat het Griekse label zelf uitbrengt. Uiteraard ook van een Griekse bende, met name Amniac. Geformeerd in Piraeus in 2010 tracht dit kwartet de kroon die Isis liet liggen bij hun verscheiden, op hun eigen koppie te zetten. Het soort postmetal waar Isis groot mee werd, is namelijk, naast een iets minder log Neurosis, het grootste muzikale voorbeeld voor gitarist en schreeuwer van dienst Upsetter, gitarist Antony, drummer Tsaros en bassist Dimitri. Een diagonale digitale beluistering deed ons twijfelen of we wel naar hun plaat zouden luisteren. We besloten om het toch maar even te doen, en hebben het ons niet beklaagd. Het kwartet gaat iets heftiger dan Isis als we het over de hele lijn beschouwen, waarmee we bedoelen dat er minder ruimte werd gemaakt voor momenten van verstilling. De Brötzmann gitaarlijnen die hier en daar de posrmetal komen versieren, passen perfect in het bombastische plaatje. Enig minpuntje is de ietwat mindere zang. We hebben dit soort kunstje inmiddels tot in den treuren aan onze oren laten passeren, dat de man net zo goed zijn bek mag houden. Het zou volgens ons de luisterervaring intenser kunnen maken, want de nummers zitten op zich zeer goed in elkaar. Vernieuwend en origineel zijn ze niet, maar dit stel Grieken kent zijn métier en doet dat goed, zoals Rosa het ooit zei.