De derde release van dit trio is wederom live opgenomen, ditmaal tijdens een drie uur durend concert in Tokio. Net als op de vorige release speelt men hier als powertrio, met ORourke op bas en Ambarchi op drums. Maar wat een contrast met voorgaande platen, waar de meeste stukken flink hun tijd namen om op gang te komen! Hier worden we meteen middenin het gitaargeweld geworpen, waar Haino ons doorheen leidt middels enkele vocale commandos. En dan hebben we de grootste verrassing nog niet gehad. Zouden deze eerste minuten niet misstaan op de gemiddelde Fushitsusha release, de groove die de ritmesectie een paar minuten later inzet is zo sterk dat zelfs Haino er niet omheen kan. Zo opzwepend hebben we het op PSF-platen niet vaak meegemaakt. Ambarchis ingehouden spel past niet alleen perfect bij de dragende bas van ORourke, maar samen vormen ze ook de ideale begeleiding van zowel de rustige (maar zeer geladen) stukken waarin Haino met opvallend vriendelijk stemgeluid te horen is als de gitaarexplosies die daaruit voortkomen en die het grootste deel van het album uitmaken. Zo is de geest van Les Rallizes Denudes ook nooit ver weg. Intussen heeft Haino het roer stevig in handen, wat bijvoorbeeld blijkt wanneer hij in het tweede stuk na een ingetogen eerste helft met een plotseling ingezette riff de band op sleeptouw neemt, om daarna een van zijn enorme solos in te zetten. Een overdonderende plaat.