Hwal

De in Frankrijk wonende, Koreaanse muzikant E’Joung-Ju en de Franse elektronicameester Mathias Delplanque hebben sinds 2010 een aantal malen samen opgetreden, maar nu is er dan hun eerste cd als KEDA. ‘Hwal’€™ confronteert de geomungo, een traditioneel Koreaans houten instrument met zes snaren, en eigentijdse elektronische klanken, texturen en bewerkingen met elkaar. Een nogal bedachte confrontatie, zou je kunnen denken, maar het resultaat klinkt geheel niet geforceerd. Delplanque creëert zijn, ik zou zeggen: typerende elektronische Delplanque-klankenlandschap. Een vol en gevarieerd geluid, soms licht dreigend, afwisselend met sterk percussief element en schijnbaar willekeurig en abstract. Delplanques elektronica kraakt, knispert, rinkelt, knerpt, bonst, ‘dronet’ en ritselt. Tegen dit rijke fond speelt E’Joung-Ju de snaarklanken, die soms wat kunnen janken, maar met een heel korte nagalm vooral heel afgemeten klinken. De Koreaan lijkt over het algemeen meer improviserend te spelen dan melodische lijnen te volgen, maar kleine melodietjes klinken er wel. Niet alleen combineert het tweetal traditioneel en hedendaags, ook combineren ze tal van muzikale stijlen; zo kan ‘€˜Hwal’€™ soms doen denken aan Oriëntaalse muziek, op andere momenten klinken dubby elementen en een lome backbeat. Het ritme is de ene keer Afrikaans geïnspireerd, elders klinkt het als de hobbelige ritmiek, geslagen op potten en pannen (zoals wel bekend van Tom Waits of Markku Peltola). Voor een moment dan, want KEDA klinkt in al zijn afwisseling op de eerste plaats overtuigend ‘eigen’€™.

tekst:
Robert Muis
beeld:
KEDA_Hwal
geplaatst:
di 15 mrt 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!