Destroy All Monsters uit Detroit kende steeds twee gezichten. Er was het experimentele, knettergekke kantje en er is de Detroit-rockkant. Motor City Madness zoals we die ook kennen van MC5, The Stooges en zelfs vroege Ted Nugent is de kant van de band die we op dit dubbelalbum het meest te horen krijgen. Dat is dan de bezetting met Cary Loren, Ron Asheton (Stooges) en Michael davis (MC5) en uiteraard van in den beginne Niagara (Lynn Rover), die met haar eigenzinnige verschijning en stem het geluid, in wat voor uiting dan ook, domineert. Oprichters Mike Kelley en Jim Shaw hadden toen het schip reeds verlaten, en namen de meer experimentele, zoekende en chaotische kant van de band met zich me. Door toevoeging van twee punkrockiconen kon het natuurlijk niet anders dan meer de kant van beider moederbands op gaan. Een officiële langspeler is er echter nooit gekomen. Toen Destroy All Monsters het debuut ‘Bored’ wilde opnemen, viel de groep uit elkaar doordat Niagara Loren liet vallen voor Asheton. Thurston Moore viste in 1996 de band op, die toen reformeerde, en bracht indertijd een set van drie cd’s op de markt met muziek van Destroy All Monsters. Deze keer zijn het er twee, die op vier nummers na volledig worden gedomineerd door de ruige punkrockbezetting. En Niagara natuurlijk, die zich op de eerste cd voornamelijk vast houdt aan parlando, meer spreken dan zingen, terwijl ze op de tweede schijf, die grotendeels uit live-opnames bestaat, echt gaat zingen en schreeuwen. De set bevat heel wat onuitgegeven materiaal en is een ware schattenbron voor liefhebbers van Detroit Motorcityrock. Ieder die platen van The Stooges en MC5 koestert, is bijna verplicht om Destry All Monsters te proberen, en meteen ‘Iron Man’ en ‘Paranoid Of Blondes’ te leren kennen, twee persiflages van Black Sabbath-klassiekers. Rauw en essentieel.