In het pantheon van Steinklang is Flutwacht een mindere god, en omdat we nu éénmaal Nederlandstalig zijn, moeten we een bovenmenselijke inspanning doen om een project met het woord flut in de naam ernstig te nemen. Alle hulp is welkom want sinds 2003 valt er met deze productieve Duitsers weinig te lachen. We noteren een onbewaakte overstroming van releases vol dreigende poses (over de schouder gekeken bij Genocide Organ), een obsessie voor onsmakelijke onderwerpen, en het eindeloos beproefde mengsel tussen noise, pikzwarte sfeermuziek en power electronics. Soms wordt enig ritme geïnjecteerd, en dan is de machinale repetitie van Esplendor Geométrico nooit ver uit de buurt. Een potentieel latexhitje als Rostgeschmack kan echter niet verhelen dat deze cd de zoveelste druppel is in een stinkende poel vol gelijk(w)aardige releases. Maar laat ons positief blijven: het blijft ideale muziek voor al wie op zoek is naar een vervallen fabriek om het allerlaatste shot te zetten.