Er zijn artiesten die hun muziek overladen met arrangementen en in die muzikale brij soms zelfs helderheid kunnen brengen, en er zijn artiesten die kiezen voor minimalisme en op die manier terugkeren naar de bron van alles. Het Zweedse duo Mariam Wallentin en Andreas Werlin sluit vooral aan bij die tweede stroming. Ze nemen vaak soul en blues als basis en kleden dat op een heel primitieve manier in, met als voornaamste basis Wallentins stem en percussie. The Way Things Go maakt dat heel duidelijk. Daarbij doen ze af en toe denken aan Björk die haar elektronicaspulletjes thuis vergeten is, en dan maar roeit met de riemen die ze voorhanden heeft. Ook het solo-album van Beth Gibbons & Rustin Man komt af en toe in ons op, vooral in het nummer The Battle In The Water dat boven al de rest uitsteekt door de samenzang. Een welkome afwisseling nadat je het zes nummers hebt moeten stellen met nauwelijks meer dan een stem en wat ritmische begeleiding. Ondanks de minimalistische benadering (of dankzij?) klinken de nummers meestal heel erg krachtig. Toch gaat Wallentins stemgeluid ons na een tijdje tegensteken. Een doodsteek, want het is een van de pijlers van de plaat. Niet meteen ons ding, maar dankzij de extreme eerlijkheid verdient Wildbirds & Peacedrums op zijn minst je aandacht.