Een identieke tweeling uit Californië meent ons te moeten lastig vallen met een plaat waarop naar hun eigen zeggen een nieuw genre wordt gepresenteerd. ‘Vada Vada’ noemen de broers hun muziek. Dat proberen ze aan te tonen met zeventien liedjes in vierendertig minuten. Liedjes die van het ene genre naar het andere hoppen. Grime, breakcore, hiphop, indiepop, een Engelbert Humperdinck-persiflage, wat punk en zogenaamd ludieke maar eigenlijk gewoon banale en kinderlijk aandoende teksten. Op zijn sterkst leidt dat tot een band als Ween. Op zijn zwakst komen we uit bij iets als dit The Garden. Het is alsof het duo het repetitiehok in kroop en besloot om voor elk onnozel deuntje dat in hun bezopen kop als een lumineus idee op kwam, een ander genre te gebruiken om hun onzin in te kaderen en op te nemen. Nu zitten wij met de gebakken peren natuurlijk en moeten we naar deze slechte grap luisteren. Wel, als u zelf verstandiger bent laat je deze gewoon in de bakken liggen. En ook daarvoor is deze plaat niet geschikt.