Na twee jazzy download-ep’s debuteerde Kreng Pepijn Caudron voor de burgerlijke stand in 2009 op het Noorse label Miasmah met een album vol dark ambient en gefragmenteerd modern klassiek. Tegelijkertijd maakte hij muziek voor talloze dans- en theaterproducties, en die drie invloeden jazz, klassiek en het theatrale komen samen op zijn nieuwe album. ‘Grimoire’ is kamermuziek voor schemerige landhuizen vol spinnenwebben en spoken, en zou dan ook direct toepasbaar zijn als horrorsoundtrack. Op de eerste nummers wordt de spanning langzaam opgebouwd door steeds een element toe te voegen aan het incidentele, vaag jazzy ritme. Gedragen stemmen op de achtergrond, dwalende piano, gerinkel, een klarinet. Een cello komt de sfeer verder aandikken, en een operastem maakt het theatrale plaatje compleet. Op veel nummers is de samenhang van de verschillende onderdelen nogal los, wat de spookachtige sfeer versterkt, omdat je nooit helemaal zeker weet wat er gaat gebeuren. Het spannende ‘Wrak’ begint met een eenzame viool, als iets uit Coils ‘Hellraiser’ soundtrack, maar ontspoort met een uitbarsting van dissonante blazers, halve stemmen, feedback, om na die aanval te eindigen met een treurige piano. ‘Grimoire’ is minder bizar dan Kaboom Karavans laatste album, maar heeft een vergelijkbare sfeer. En ook fans van Marcus Fjellströms ‘Schattenspieler’ en misschien zelfs Murcofs ‘Remembranza’ (minus de beats) kunnen hier aan hun trekken komen. Watch the light. Keep watching it, horen we aan het einde, gevolgd door gesnik. In het donker draaien op eigen risico.