Granular

Het nog steeds relatief onbekende Duitse gezelschap Halma bestaat sinds 1999 en levert zijn zesde album af vol cinematografische instrumentale postrock. Het kwartet, Anna Bertermann op bas, Thorsten Carstens op gitaar, Fiona McKenzie op drums en percussie en Andreas Voss op baritongitaar en leverancier van field recordings, heeft deze keer een aangenaam weg luisterende soundtrack geschreven voor het zogenaamde inner life in outer space. Zelf beluisteren we de zes nummers eerder als en rustige meditatie over het zijn, het dagelijkse, het gewone, dat toch heel wat inherente schoonheid heeft te bieden. Halma kiest voornamelijk voor sfeervol verder kabbelende muziek. Deze band speelt geen postrock die stil met luid afwisselt. Halma kiest bewust voor een rustig en ingetogen geluid, een beetje melancholisch ook, dat misschien door de vrouwelijke toets van twee van de vier bandleden, emotievol werd ingeblikt. Bij het herhaaldelijk beluisteren van dit schijfje konden we ons niet van de indruk ontdoen dat de Duitsers alles in het werk stellen om platgetreden paden te ontwijken. Geen stereotiepe postrock, wel atmosferische popmuziek die net zo goed verwijst naar Tortoise als naar Talk Talk en het repetitieve van Can. Op het hoesje vinden we het nergens terug, en misschien is het wel gewoon ons verbeelding, maar hier en daar menen we wat accordeon te horen, die wonderwel past bij het geluid dat Halma neerzet. ‘Granular’ is een geslaagde plaat die rust en kalmte evoceert en dat ook op de luisteraar weet over te brengen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Halma_Granular
geplaatst:
za 2 apr 2016

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!