Op eerdere platen leerden we Pier Alfeo a.k.a. Dubit kennen als maker van glitchy, soms een beetje industriรยซle techno, maar op de รขยยFragmentiรขยย slaat de (uiteraard) in Berlijn woonachtige Italiaan een ander pad in. Misschien omdat techno toch vooral een genre van de 12inch is, misschien omdat hij in de lengte van een heel album vrijheid vond die de dansvloer alleen niet kan brengen. รขยยFragmentiรขยย, op de hoes vertaald als รขยยmomentenรขยย, is een beetje een conceptplaat. Alfeo verzamelde jarenlang field recordings en maakte daar de muziek mee, als een weerslag van herinneringen, emoties en alledaagse gebeurtenissen die anders vergeten zouden zijn. Het resultaat is een plaat die sterk leunt op de sfeer van die veldopnamen, vaak extra aangezet met beats en effecten. Zo is het openingsnummer licht en door Alfeoรขยยs gehum zelfs een beetje zwoel, maar sluit het titelnummer daarna door schrapende cellogeluiden aan bij het werk van Koenraad Ecker. Ook andere nummers zijn mysterieus, door vaag herkenbare geluiden en fluisterende stemmen die in en uit beeld vliegen. Alfeoรขยยs roots verdwijnen nooit helemaal uit beeld, door een diepe beat of welgeplaatst dubtechno-akkoord, maar hij mikt toch vooral op de sfeer van die momenten uit zijn herinnering. Een aantal nummers zijn meer recht-toe-recht-aan, met een zelfde klankbeeld als bijvoorbeeld Dadub en Lucy, zij het wat minder stevig. Het klinkt allemaal erg goed, met een mooie, ruimtelijke productie, maar de nummers missen focus. Omdat spanningsbogen ontbreken, voelen veel nummers een langdradig aan, zonder duidelijke ontwikkeling. Wat dat betreft lijkt Alfeo te proberen meer verhalen dan momenten uit zijn herinnering op te halen รขยย met wisselend succes.
