Ze heet Natalie Beridze, maar we mogen haar ook Tusia Beridze of TBA noemen. Ze komt uit Georgië, studeerde in de VS en debuteerde in 2003 met ‘Georgia Is Like Spiritual Tokyo’, een elektronische soundtrack vol abstracte microgeluiden en (af en toe) zang. Op de platen die daarop volgden werd het geluid steeds toegankelijker en de stem prominenter, zoals op ‘Annulé’, de plaat waarmee ze zich bescheiden in de alternatieve schijnwerpers speelde, en ‘The Other’ (zie GC#84). Die lijn heeft ze op ‘Forgetfulness’ doorgetrokken. De technogeluiden die op vorige platen soms de kop op staken zijn verdwenen, en hoewel duidelijk nog steeds helemaal elektronisch, is het geluid vooral licht en staat het in dienst van de stem. En die gebruikt ze effectief, van een intieme bijna-fluister tot brede harmonieën met zichzelf. Vergelijkingen met Björk en Fever Ray liggen op de loer vanwege Beridze’s niet-Angelsaksische achtergrond, maar muzikaal gaan ze mank. Niet alleen heeft Beridze een stem die minder weerstand oproept, ook is ze muzikaal lang niet zo eigenzinnig als haar Scandinavische collega’s. ‘Forgetfulness’ bestaat grotendeels uit licht-melancholische popmuziek, die soms naar synthipop leunt, en soms naar ambient, zoals op ‘Blue Shadow’, een samenwerking met Ryuichi Sakamoto. De paar keer dat de geluiden scherper zijn, zoals op ‘What About Things Like Bullets’ (kijk zeker ook de video op YouTube), brengt de plaat -ook door de stem- het enige album van Judith Juillerat in herinnering. Echte uitschieters staan er niet op, en we sluiten dan ook niet uit dat de albumtitel enige voorspellende waarde heeft.