Van een plaat van de baas van het Miasmah-label en de helft van Deaf Center verwacht je een diepe duisternis: golven van donkere ambient en modern klassiek. Maar het lijkt er op dat Skodvin de donkere kant van zijn ziel voor het alter ego Svarte Greiner bewaart, en onder zijn eigen naam het wat lichter houdt. Althans qua gewicht, want zonnige muziek maakt hij nog steeds niet. Eerder was er al Flare, waarop elektrische gitaar en piano een belangrijke rol speelde in ingehouden, minimale nummers. Ook de muziek op Flame heeft eenzelfde schetsmatig karakter, maar is daarbij op een aantal nummers ook licht jazzy. Skodvin zelf zegt op deze plaat te zijn beïnvloed door americana en blues, maar dat horen we er niet echt aan af. Belangrijker lijkt ons de invloed van de ervaring die Skodvin opdeed met B/B/S, het improvisatietrio dat hij met Andrea Belfi en Aidan Baker vormt. Daarbij zijn de bijdragen van klarinettist Gareth Davis bepalend voor de sfeer, op eenzelfde manier dat zijn jazzy bijdragen aan sommige Machinefabriek-platen dat waren. Overigens ligt een groot deel van Flame ook gewoon in het verlengde van die vorige plaat. Trage strijkers (van de hand van Anne Müller en Mika Posen), haperende piano, vage percussie en een gitaar met veel reverb creëren een spooky sfeer. De moeite waard voor fans van Elegi en Kaboom Karavan.