Als er iemand is die op het gebied van elektro-akoestische muziek een naam heeft, dan is dat Hans Tutschku. Nooit van gehoord, maar hij is lid van het Ensemble voor Intuïtieve Muziek Weimar, werkte mee aan diverse concerten van Karlheinz Stockhausen, geeft les aan IRCAM in Parijs en Harvard University in de VS, en won een behoorlijk aantal prijzen. Dat iemand met zo’n staat van dienst nog steeds de tijd en de moed heeft om nieuwe albums uit te brengen, valt uiteraard te prijzen. Alles zal op Firmament voor de uit tien, twintig en dertig minuten bestaande composities uit de kast getrokken zijn, de klankrijkdom is groot en de registratie ervan prima, maar op de meeste momenten zit er weinig leven in de zaak. In de langst durende track ‘Issho Ni’ zit dan weer wel de nodige spanning, liefdevol opgebouwd met kerkklokken, en aansluitend zang die behoorlijk etnisch en religieus getint is. Over het algemeen iets te theoretisch allemaal dus, maar aan het eind blijkt Hans Tutschku ook emotioneel en magistraal voor de dag te kunnen komen.
