Wie in de warrige wereld van het world wide web op zoek gaat naar digitale sporen van Volker Bertelmann zal vooral stuiten op een resem lofbetuigingen en een waslijst van samenwerkingen met Múm, Colleen en Max Richter. Referenties die enig gewicht in de schaal leggen. De Duitser die Karaoke Kalk inruilde voor het grotere FatCat debuteerde met het mooie, intimistische Substantial. Een plaat die vol fijne pianoriedeltjes stond. Verwijzingen naar het werk van Erik Satie waren dan ook niet van de lucht. De opvolgers The Prepared Piano en Versions Of The Prepared Piano konden ons minder bekoren, vooral omdat ze nogal braafjes binnen de grens van het genre kleurden. Iets waar ook Room To Expand en deze nieuwe Ferndorf wat onder lijden. Voor Fendorf engageerde Bertelmann een schare aan gastmuzikanten, we horen een klassiek strijkerskwartet opduiken, maar ook die kunnen hem er niet toe aanzetten wat meer op het experiment te mikken. Fendorf blijft steken in slome zondagmiddagkoffietafelmuziek. Jammer, want het is overduidelijk dat Bertelmann heel wat meer in zijn mars heeft. Eerst zijn koudwatervrees overwinnen, zo lijk het wel.