Het boze oog van redacteur (swat) gloeit infrarood op boven een bord gevaarlijk uitziende chili con carne, en er vallen harde woorden: Merzbow is passé. We kunnen de man begrijpen, want al bijna dertig jaar en vierhonderd releases lang (het is ons een raadsel wie al die cds blijft kopen), ontketent Masami Akita noise. Vooral de laatste jaren blijft Merzbow in een cirkeltje draaien van compromisloze feebacknoise gekoppeld aan dierenrechtenactivisme. De dubble cd F.I.D. mag geïnterpreteerd worden als Fur Is Dead. Twee schijven met typische feedbacknoise teisteren aangenaam onze oren terwijl we lezen over vossen, bevers, konijnen en andere pelsdieren. Een gedeelte van de opbrengst wordt gedoneerd aan P.E.T.A.. Allemaal niet slecht, maar we zijn er vrij zeker van dat het niemand zou opvallen als we de twee cds van F.I.D. zouden wisselen met om het even welke andere recente slijpschijf. Ondanks titels als Revenge On Humanity klinkt de cd Coma Berenices relatief toegankelijk. De feedback en noiseloops worden onderdrukt en af en toe is zelfs een alarmerend bliepende synthesizer of een drumklankje waarneembaar. Toch is ook in dit geval de bedenking dat bijvoorbeeld een label als Important Records deze cd al eerder uitgebracht heeft, manifest aanwezig. De Poolse postindustriëlen van het Vivo label denken hier wellicht anders over. We weten waar we vandaan komen, en blijven Merzbow een warm hart toedragen, maar enige herbronning dringt zich op. Zoniet dreigt Merzbow een fenomeen te worden waar enkel het Guinness Recordboek nog interesse in heeft.