Melancholie troef bij Ólufar Arnalds. De jonge Ijslander uit Mossfellsbær (pas eenentwintig als we zijn Myspacepagina mogen geloven, maar de informatie lijkt ons eerder onvolledig en weinig up-to-date) bewijst met Eulogy For Evolution en de ep Variations Of Static een aankomend talent te zijn in de wereld van de klassieke muziek. Enkel in het slotnummer komt onverwacht en overbodig een elektrische gitaar om de hoek kijken. Arnalds kleurt zijn instrumentale muziek minutieus in en levert een haast perfecte cinematografische fabel af. Door die aanpak kan Arnalds moeiteloos getypecast worden als componist van mistige Slavische cultfilms en kunnen we hem zonder veel moeite het etiket ‘kleine broertje van Sigur Rós‘ opkleven. Toch vinden we dat de Ijslander teveel vasthoudt aan één bepaalde formule. De breedvoerige, suikerzoete melodieën zijn best charmant, maar balanceren vaak op de rand van het irritante en zijn vaak net iets te voorspelbaar: hier komt een stevige uithaal met violen en hier zorgen we voor een vlaag emoties – dat soort kunstgrepen. Met mondjesmaat – enkel op mistige zondagen in november – te consumeren.