Het Franse Baskaru label is gespecialiseerd in experimentele elektronische muziek en geluidskunst. De uitgaven zijn verzorgd en mooi vormgegeven, met redelijk onbekende artiesten die toch al een krachtig eigen geluid laten horen. Zo ook Emmanuel Mieville, een geluidstechnicus die musique concrète studeerde en veldopnames en drones als uitgangspunt heeft. De vier stukken van gemiddeld een kwartier op ‘Ethers’ zijn heel verschillend van opzet, maar worden gekenmerkt door een transparant geluid, aangenaam maar niet te langzaam verschuivende passages en een wat natte, regenachtige sfeer. Mieville heeft wat met Azië, en je waant je zo nu en dan inderdaad in een urenlang aanhoudende, vochtige, tropische plensbui. Verfrissend is het wel trouwens. Japanner Yui Onodera studeerde zowel muziek als architectuur, en dat is goed te horen op zijn tweede album voor Baskaru, ‘Semi Lattice’. Zorgvuldig opgebouwde, abstracte en ruimtelijke bouwwerken van geluid worden neergezet met simpele middelen als piano en gitaar. Vervolgens wordt dat in de computer bewerkt en aangevuld met veldopnamen, waardoor een gelaagd en spannend geheel ontstaat. IJl, dromerig, melancholiek, vredig, lieflijk – het is allemaal van toepassing op de zeven lang uitgesponnen tracks. De elektro-akoestische ambient is van hoog niveau, maar zal enigszins bekend voorkomen hoewel dat dit werk van Yui Onodera zeker niet minder genietbaar maakt. Engelsman Simon Whetham ten slotte bracht op een aantal labels eerder al werk uit dat uitging van een bepaalde geografische locatie. Voor ‘What Matters Is That It Matters’ heeft hij dat principe even opzij gezet, en geluiden uit landen over de hele wereld gebruikt, alles verzameld en opgenomen in 2012. Op twee tracks speelt nog iemand mee, op draaitafel en motor, maar voor de rest bestaat al het geluid uit al dan niet bewerkte veldopnamen, en hier en daar nog wat fragmenten van een melodie op piano en banjo. Whetham houdt van dynamiek en een stevige dot noise, waarbij het er keihard en scheurend aan toe kan gaan.