Balancerend tussen noise, techno, ambient en experiment. Electro-akoestische muziekcomposities die in de onderbuik daveren, het hoofd doorworstelen en een onbehaaglijke rust induceren waarbij stilte-aanhangers je scheef zullen aanstaren. Geluid als een echo van wat was. Op zoek naar leven en ronddolend in een dystopisch landschap. De Weense componiste Chra (Christina Nemec) doorkrast haar field recordings met noise-fragmenten en perst er sporadisch een techno-basslijn langs. âEmpty Airportâ is de leegte. Mechanische klanken in verval. Een laatste groet van de mens. Titels als âAbandoned Houseâ, âLandmineâ of âContaminated Landscapesâ hoeven geen verbeelding meer. Schurende industrial ambient. De klanken op âKBNâ weggefilterd, getemperd en overwoekerd door scherp metaal. Een laatste feestgedruis. Fragmenten van krakend vinyl als geluidseffect. Verwarrend. Slijtage als klank. âAdorable Vanityâ is donker en leeg. Kil. De geluidsbronnen voor âLandmineâ zijn simpel. Het resultaat is compleet. Chraâs Shampoo Boy bandmaatje Schachinger springt bij op âSoca Valleyâ met onrustwekkende gitaarpartijen, chaotisch en atonaal. âEmpty Airportâ is onzeker. De klanken zijn soms niet verrassend genoeg om te beklijven. Soms niet diep en hard genoeg om te grijpen. Het mist scherpte en brutaliteit. Maar dat kan soms ook deugd doen.