De Portugese taal wordt in muziek voornamelijk geassocieerd met de fado en met Braziliaanse (feest)muziek. Op Em Portugués werkt de Libanese oud-speler Rabih Abou-Khalil met de Portugese zanger Ricardo Ribeiro. Diens rol is zo belangrijk dat de plaattitel dat maar gelijk aangeeft. Rosa Passos is een Braziliaanse zangeres, ontdekt en gepromoot door de klassieke cellist Yo-Yo Ma, die zich op haar plaat Romance presenteert als jazzvocaliste.
Portugees en Arabische muziek. Portugees en jazz. Op zich is daar natuurlijk niks mis mee. Op Em Portugués laat Rabih Abou-Khalil in een kwintet horen dat fado en Arabische muziek meer met elkaar gemeen hebben dan je zou denken. En Rosa Passos laat horen dat Engels heus niet de enige taal is waarin jazzkan worden gezongen.
Niettemin is Em Portugués geen hoogtepunt in Rabih Abou-Khalils uitgebreide oeuvre. En voegt Rosa Passos met Romance weinig toe aan wat de vocale jazz internationaal tegenwoordig te bieden heeft. Gelukkig bezondigt Passos zich niet aan flauwe jazzstandards; alle liedjes die ze zingt, zijn geschreven door Braziliaanse componisten. Typisch Baziliaanse elementen, zoals de bossa nova- en samba-ritmes, spelen echter een geringe rol. Zo gering dat jazzliefhebbers dit plaatje beter links kunnen laten liggen.
Dat laatste kun je niet zeggen van Rabih Abou-Khalils Em Portugués. Slecht zijn zijn plaatjes immers nooit. Geen hoogtepunt in zijn oeuvre betekent hier gewoon dat de fans van Abou-Khalils fusion tussen Arabische muziek en westerse improvisatiemuziek niet zonder dit plaatje kunnen. En dat wie Abou-Khalils muziek nog niet kennen, zich beter kunnen storten op één van zijn oudere platen. De uitgave en geluidskwaliteit van Em Portugués zijn trouwens onberispelijk en het spel van accordeonist Luciano Biondini en tubaspeler Michel Godard en natuurlijk van Rabih Abou-Khalil zelf zijn zeer geïnspireerd en inspirerend!