Ik heb het gemist, maar volgens de persberichten schijnen ze tijdens tournees in België en Nederland al heel wat harten gebroken te hebben. Ik heb het over het Brits/Duitse duo Akahum, dat nu met de cd ‘Electwistery’ komt.
Akahum bestaat uit David Unlimbo (elektrische gitaren, synthesizers) en Uli Diffaith (keyboards, percussie), maar klinkt op ‘Electwistery’ als een (h)echte band. David en Uli ontmoetten elkaar begin vorig jaar in Duitsland. De klik was zodanig dat David zijn eigen band Unlimbo opschortte en samen met Uli de groep Akahum opstartte. Wat dat in praktische zin betekent, weet ik niet. De platen die Unlimbo maakte, ken ik niet. Ik moet het hier zodoende doen met ‘Electwistery’ – en met de informatie die Akahum over zichzelf wereldkundig maakt.
De muziek op ‘Electwistery’ (leuke woordspeling) is vitaal, veelzijdig, uiterst dansbaar, psychedelisch, eclectisch, etnisch, ligt prettig in het gehoor – allemaal positieve eigenschappen. David’s gitaren gieren en loeien, Uli’s percussie is zo opzwepend dat je er moeilijk bij stil kunt blijven zitten.
Maar toch… Wat blijft na herhaalde beluistering is een gebrek aan gezicht, aan eigenheid. Het kan aan mij liggen, aan mij eigen staat van zijn (en toegegeven, uw recensent gaat door een donkere periode heen), maar wat ik hier vooral mis, is een hart, een zuivere kern. Ik snap dat deze muziek gemaakt wordt – dit plaatje is daarvan het bewijst. Wat ik niet stap, althans wat ik niet voel is het waarom van de klik tussen David en Uli. Ik hoor het niet terug in de zeven songs op ‘Electwistery’.
Misschien komt dat nog. Misschien landt deze muziek ooit nog. Tot dat moment doet deze muziek mij weinig.