Ergens rond 2000 maakte Chris Watson als geluidsman deel uit van een camerateam dat in Mexico opnamen maakte voor het BBC tv-programma ยGreat Railway Journeysย. Watson reisde een maand lang met de trein van Los Mochis naar Veracruz, dwars door het land, op een van de laatste reizen van die verbinding. Uit de geluidsopnamen voor het tv-programma heeft Watson ook een eigen, sfeervolle geluidsdocumentaire gemaakt voor BBC-radio; nu wordt ยEl Tren Fantasmaย als zijn vierde album met field recordings uitgebracht. Watson roept de sfeer op van de treinreis, met geluiden van mensen, dieren, stations en uiteraard de trein zelf. ยEl Tren Fanstasmaย is in die zin een bijna verhalende cd, maar niet helemaal. De cd opent weliswaar met stationsgeluiden en een omroepster die meldt dat ยel tren fantasmaย gaat vertrekken, en in het daaropvolgende ยLos Mochisย horen we rurale geluiden, dieren, menselijke activiteit en een passerende trein, maar het blijft niet bij ยpureย geluidsopnamen. Soms klinken er bijvoorbeeld zoveel treingeluiden door elkaar, dat je met recht mag vermoeden dat er meerdere opnamen over elkaar zijn gelegd. Of luister naar ยMexico D.F.ย, waarin een trage harde cadans, een drone en een metalig, venijnig schrapen van wielen langs rails klinken: het lijkt om louter auditieve redenen gemonteerd. De cadans van de trein is natuurlijk op zich al muzikaal, en zo reeds meermaals gebruikt ย luister naar het (onderschatte) ยMagnetic Fieldsย van Jean Michel Jarre. Watson geeft de geluiden niet alleen door, monteert er ook niet louter een nieuwe realiteit mee, maar lijkt de opnamen ook te vervormen tot een ritmebasis en gaat nog verder met composities waarin van de oorspronkelijke field recordings nauwelijks nog iets herkenbaar is. Die afwisseling maakt ยEl Tren Fantasmaย een prettige auditieve reis: geluiden zijn herkenbaar รฉn geabstraheerd, de composities zijn verhalend, รฉn ritmisch en muzikaal.
