Over hun eerdere split-7 met zea, waarop het nummer ‘Mum’ staat, zei ik dat ze Broadcast en Stereolab nog de oren konden wassen. Op de cd Duotone blijft deze opmerking van kracht. Het Amsterdamse duo Persil, met Martine (zang, elektronica) en David (elektronica, (bas)gitaar), ontstaat uit de resten van Sonetic Vet waaruit ook Solex komt. Simpel gezegd maken ze allersmakelijkste melancholische elektropop met sensuele zang en invloeden uit diverse hoeken. Dat wil zeggen naast de genoemde bands ook bands als The Wedding Present, Joy Division, Blondie, Melysen Slowdive. Het is dan ook niet raar dat John Peel en het Shifty Disco label al aan ze hebben geplukt. De muziek is pakkend en bovenal explosief, geen hard knallend metaal maar eerder uiteenspattend zoet fruit. Toch zit er stiekem best venijn in die warme songs met gruizige gitaren, zware baspartijen, originele samples en dat lekkere locomotiefritme (motorik). Met gasten van The Swirlies (zang) en zea (trompet) en de celliste Ellen Brinksma aan hun zij kan het al helemaal niet meer stuk. Met een glimlach denderen ze over je heen.