Het is een mooie klas misfits die Warp Records heeft verzameld. Aphex Twin - mad genius; Autechre - onnavolgbare whizzkids; Clark - muzikale ADHD-patiënt; Squarepusher – al die dingen gecombineerd, al heb ik ook altijd het idee dat hij het eigenlijk allemaal één grote grap vindt. Tom Jenkinson, de loony van het stel. De beats zijn vaak zo dicht opeengepakt dat je er duizelig van wordt, terwijl de synthesizer-riedels enorm cheesy kunnen zijn. Zijn vroege platen rammelden daarbij flink, alsof hij de breakbeats met schaar en plakband aaneen had gesnoerd, maar die charme ontberen zijn platen tegenwoordig. ‘Damogen Furies’ is een volgende stap in de richting die Jenkinson met ‘Ufabulum’ (2012) al was ingeslagen: volkomen synthetisch, zonder echte drums, zonder echte bas. En inmiddels ook vrijwel zonder de gebruikelijke jazz- en prog-invloeden. Dat leidt tot iets wat zich laat omschrijven als ‘Squarepusher goes EDM’: de oververzadigde productie van Skrillex toegpast op over the top breaks, synthesizers met de kleur van neon en dol acid-geborrel. De plaat begint veelbelovend, wanneer ‘Stor Eiglass’ na een paar neurotische maten drums in een euforische rave-versie van ‘Just Like To Heaven’ lijkt te vervallen. Het daaropvolgende nummer is een gemene, donkere drum-‘n-bass-track, maar daarna worden de nummers behoorlijk eenvormig. Rustpunten zijn er niet, en de blootstelling aan het niet-aflatende gestuiter wordt een ware uitputtingsslag. Op tweede helft van de plaat is het een hele opgaaf om niet in de waanzin te verdwalen of het simpelweg op te geven. De fans van Jenkinsons capriolen zullen zich kostelijk vermaken met ‘Damogen Furies’, maar nieuwe zielen zal hij er niet mee winnen.