Authenticiteit wordt een steeds belangrijker kwaliteitscriterium in een genre dat allang alle geheimen heeft prijsgegeven. De muziek van Oleg Kolyada klinkt oprecht, en het verheugt ons dat hij kiest voor professionele samenwerkingsverbanden in plaats van de twijfelachtige doe-het-zelf-attitude die in dit genre schering en inslag is. Dit betekent dat Czarstvo Dukha onder andere gedragen wordt door sopranen die kunnen zingen en strijkkwartetten en kamerorkesten die hun instrumenten beheersen. Een zeldzame keer priemt een verplicht Death In June-gitaarpartijtje doorheen de compositie (we gokken op de invloed van collaborateurs als Lonsai Maïkov en Dissonant Elephant), maar het leeuwendeel is ingetogen en folkloristisch met een religieuze inslag. De sacrale volksmuziek bedient zich van authentieke instrumenten (luit, mellotron, oude klavieren, enzovoort) en geloofwaardig engelengezang. Oda Relicta vindt inspiratie in onder andere Byzantijnse hymnen, kerkzangen en Oekraïense volksliederen. Deze gelimiteerde cd is ingetogener en minder hels dan we in dit genre gewend zijn, en toch vinden we het allemaal prachtig. Zou onze zwartgeblakerde ziel dan toch nog te redden zijn?