Wat gebeurt er als akoestische live opnames van een gereputeerde ijzerbewerker gevoederd worden aan de computer van een al even illustere labelbaas en experimentalist? De eerste indruk is dat de moderne technologie de oude sjamaan in bedwang lijkt te houden. De metaalgeluiden worden samengeperst, gefilterd en via tonnen echo terug uitgespuwd. De dreunende vibraties houden het midden tussen een trillende stemband en een resonerende klankschaal. Er hangen duistere wolken boven het geheel, wat deze gelimiteerde (vijfhonderd exemplaren in buitenmaatverpakking) bijzonder geschikt maakt voor misbruik in rituele kamers. Maar na een tiental minuten verovert het concreet ijzergetimmer (old skool Z’EV) langzaam maar zeker een plaatst op de voorgrond, en Z’EV leert ons dat de drones als vanzelf komen wanneer je maar lang genoeg maniakaal op een staalplaat mept. Ongeveer hetzelfde doet zich voor tijdens de al even gelimiteerde samenwerking met de Portugese dreunmeesters van Osso Exotico. Toch is de sfeer veel concreter en experimenteler. Elke drone lijkt een scherp kantje te behouden, en er wordt af en toe met hoge/lage frequenties gespeeld. Ook tijdens deze samenwerkingsoefening komen de metaalritmes traag opzetten, maar de sfeer blijft concreet, ruw en korstig. Crouton heeft deze cd verpakt in een broze kartonnen houder. Mooi, maar een verroest en scherp stuk metaal was conceptueel gezien beter op zijn plaats geweest.